زیر سازی سقف وافل و نکات اجرایی آن

زیر سازی سقف وافل یکی از مهمترین مراحل اجرای این سقف به شمار می رود که از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. زیر سازی سقف وافل بر خلاف زیر سازی سقف یوبوت و یا دال های مجوف با قالب ماندگار که نیاز است زیر سقف به طور کامل بسته و به اصطلاح تخته کوبی و یا دال کوبی شوند، به این شکل نمی باشد و نیازی به قالب بندی کل سقف در آن نیست.

در واقع می توان این طور بیان داشت که به دلیل استفاده از قالب وافل، زیرسازی سقف وافل به سقف تیرچه بلوک شباهت بیشتری دارد  و در آن نیاز به شاسی کشی دیده می شود.

مراحل زیر سازی سقف وافل

اولین گام در زیر سازی سقف وافل ، اجرای شبکه ای از جک ها یا اسکفولد می باشد که البته این شبکه ها تحت عنوان پروفیل و یا قوطی نیز شناخته می شوند.

اگر می خواهید جایگزینی برای پروفیل ها پیدا کنید، لوله ها مناسب ترین گزینه می باشند. با این وجود پروفیل ها به علت ویژگی و ساختارهایی که دارند نسبت به لوله ها از ارجحیت بالاتری برخوردار هستند.

یکی دیگر از مواردی که می توان از آن برای زیرسازی سقف وافل بهره برد ، چوف و یا چهار تراش هست. دو گزینه ذکرشده برای زیرسازی بسیار استفاده می شوند و به نوعی می توانند مفید باشند.

به طور کلی برای زیر سازی سقف وافل نیاز است تا دو شبکه را به صورت عمود بر هم اجرا کرد. قالب های وافل  باید به گونه ای سامان داده شوند که پاشنه آن ها تنها بر روی یک ردیف قرار بگیرند. همچنین زیر ردیف رویی یک ردیف دیگر از پروفیل ها باید قرار داده شود که نقش انتقال بار به جک، اسکافلد و پایه های نگهدارنده را برعهده دارد.

انتخاب پروفایل مناسب و نحوه چینش قالب وافل

استفاده از لوله روی شبکه رویی و یا پروفیل های لوله ای و دایره شکل به این دلیل مناسب نیست که نشیمن گاه وافل بر روی این پروفیل های دایره ای بسیار ضعیف عمل می کند  و سطح کمی را اشغال میکند.

به همین دلیل پیشنهادی که وجود دارد این است که اگر از لوله استفاده می گردد، زیر هر وافل دو لوله قرار داده شود در حالی که اگر از پروفیل، چهارتراش و یا هر گونه مقاطع به شکل مربع و یا مستطیل استفاده کنید، چون سطح رویی کار صاف است و  امکان نشستن پایه ها یا محل تیرچه های قالب های وافل روی آن پروفیل وجود دارد، باعث می شوند تا عملکرد بسیار بهتری نسبت  به پروفیل های دایره ای شکل داشته باشند.

به همین دلیل در زیر سازی سقف وافل استفاده از مقاطع مستطیلی و مربعی شکل اولویت دارد و نحوه چیدن آن به نوع سقف بستگی دارد. به عنوان مثال اگر از سقف وافل یک طرفه آکس 60 استفاده می کنید، پروفیل رویی را باید در فاصله 60 سانت 60 سانت جای دهید. همچنین آن ها باید طوری چیده شوند که محل قرارگیری دو قالب  وافل در کنار هم همان محل پروفیل باشد.

استفاده از انواع پروفیل و ابعاد مورد نیاز برای آن مقوله جداگانه ای را به خود اختصاص داده است. زیرسازی سقف وافل بستگی به عواملی همچون ضخامت و بار ساختمان دارد. از این رو استفاده از پروفیل هایی در ابعاد 40 در 60 و 40 در 80 بسیار مرسوم تر است و  توصیه به استفاده از آن ها می شود.

اتصال قالب های وافل به یک دیگر

یکی دیگر از مسائل مهمی که باید در سقف وافل استفاده کنید بحث اتصال قالب های  وافل به یک دیگر است که به دو شکل مختلف می تواند بیان می شود که یکی از آن ها استفاده از میلگردهایی به شکل U است.  در این مورد وقتی قالب های سقف وافل قرار کنار یک دیگر قرار می گیرند میلگردهایی به شکل یو درست می شود و از زیر بخش زیرین به گونه ای جای داده می شوند که قالب ها را به صورت بسیار محکم در کنار هم قرار  بدهند تا در هنگام کار کارگران و بتن ریزی کوچک ترین تکانی نخورند.

بعد از باز کردن سقف، میلگردها نیز  به همراه آن باز می شوند و به همراه با سقف وافل به سقف بعدی انتقال پیدا می کنند.

نوع دیگری از اتصالات مربوط به قالب وافل قفل دار است. در این نوع طرح در ابتدا قالب ها با استفاده از قفل های نگه دارنده به یک دیگر اتصال پیدا می کنند. با استفاده از این قفل ها می توان باعث سهولت در اجرا شد. همچنین قالب ها به صورت مستحکم در کنار یک دیگر قرار می گیرند.

نمای فوقانی قالب وافل یک طرفه در تهران

انتقال بار پروفیل ها به زمین

برای انتقال بار سقف وافل به زمین در واقع عملکرد به این شکل است که بار ابتدا از سمت قالب های رویی به پروفیل های زیرین و سپس از پروفیل های عمود به بخش مهارهای زیرین می رسند که این قسمت ها وظیفه انتقال بار به زمین را بر عهده دارند. مهارهای زیرین می توانند به صورت استفاده از جک، اسکافویل و یا هر وسیله دیگر باشند.

معمولا در سقف وافل  برای انتقال این  نوع بار از جک های سقفی استفاده می شود.استفاده از جک های سقفی موجب افزایش  سرعت خواهد شد. فاصله جک ها نیز به صورت متغیر است و همراه با بار سقف تغییر می کند. به طور کلی فاصله  آن ها درحدود 1.20 سانت  می باشد که برای اندازه ای متناسب برای سقف های معمول مناسب است.

این عدد را نمی توان برای تمامی سقف ها در نظر گرفت ولی به طور کلی رقم بسیار منطقی و متناسبی به حساب می آید.

یکی دیگر از راه های زیرسازی سقف وافل استفاده از اسکافلدها است. استفاده از جک های سقفی محدودهایی را با خود به همراه دارد که مهم ترین آن ها محدودیت در ارتفاع است.

به طوری که اگر ارتفاع سقف از سه متر بالاتر رود مجبور به استفاده از جک های بلند هستیم که این کار خطر کمانش را افزایش می دهد. به همین علت پیشنهاد می شود برای سقف هایی که تا چهار متر ارتفاع دارند، از جک استفاده شود و برای سقف هایی که ارتفاع بیشتری را به خود اختصاص داده اند از  زیرسازی به صورت اسکافلد و یا داربست بندی بهره برده شود.

جمع بندی

اجرای سقف وافل نسبت به سایر سقف های موجود از سهولت بیشتری بهره مند بوده است.  با این کار می توان وزن کلی ساختمان را به حداقل رساند. این کار به خاطر کاهش یافتن بتن مصرفی است. در نهایت اگر تمامی ابزارهایی که در زیرسازی این نوع سقف مورد بهره وری قرار می گیرند، به درستی درجای خود قرار داده شوند، استحکام و صلبیت نهایی نیز افزایش خواهد یافت.